ခ်င္းမုိင္

လာရာလမ္းကလည္း
တထိတ္ထိတ္
ေတြ ့ကရာေတာင္ေတြကုိပတ္တက္္လာသလားအမွတ္မွားရ
ေရာက္မ်ားေရာက္ပါ့မလား
အတြင္းပူနဲ ့အျပင္ပူ
ေလာင္ျမဳိက္ပုံ
ေကြးေကြးေလးျဖစ္မိတယ္။
ကာလေဒသကုိေတြး
ျပီး... ခပ္ေ၀းေ၀းခဏေန
အဲ့လိုလည္း အလုပ္ျဖစ္ႏုိင္တယ္လုိ ့စေတြးမိခဲ့။
ဒီလုိနဲ ့
ငါေျခခ်ရမယ့္ေနရာမွာ
ကားဆရာထားခဲ့တယ္။
ၾကဳိသူ
ျပီး..ေစာင့္သူ
မ်က္ႏွာစိမ္းမ်ား
ေဒသအာလ်
ေႏြးေထြးတယ္။
မတူညီၾကေပမယ့္
အသံဖြဖြ
အျပဳံးဖြဖြ
အခန္းပြပြ
ကုိယ္လာရာလမ္းကုိပဲ
ျပန္ျပန္သတိရမိသလုိ
ေမႊးပါရဲ ့။
ဒီလုိနဲ ့
အနာဂါတ္ေလာင္းလွ်ာလုိ ့
ကုိယ့္ကုိကုိယ္ျပန္ဆြ
အဲ့ဒီအေၾကာင္းေတြကုိ
ႏုိင္ငံတကာေရးရာဆုိတဲ့
ဖုန္လုံးထဲ
အလူးလူးအလိမ့္လိမ့္
တစ္ခ်ဳိ ့မ်က္လုံးထဲ၀င္တယ္
တစ္ခ်ဳိ ့ရင္ဘက္ထဲ၀င္တယ္
တစ္ခ်ဳိ ့အိမ္မက္ထဲ၀င္တယ္
တစ္ခ်ဳိ ့လက္ဖ်ားေလးမွာပဲ
တစ္ခ်ဳိ ့ၾကေတာ့လည္း အထြက္အ၀င္သိပ္ျမန္ရဲ ့။
ေရတံခြန္ဆုိလည္း သြားၾက
စမ္းေခ်ာင္းဆုိလည္း ကူူးၾက
ေဖာင္စီး ေရကူး
စားၾက ေသာက္ၾက(တိတ္တိတ္ေပါ့)
အဲ့လုိလည္းခ်စ္ခဲ့ၾကတယ္။
သူ ့ဘ၀ ကုိယ့္ဘ၀
သူ ့ခ်ဥ္ျခင္း ကုိယ့္ခ်ဥ္ျခင္း
၀န္းက်င္တူေအာင္ ညွိခဲ့ၾကတယ္။
အဲ့လိုနဲ ့ပဲ
ငါတုိ ့လမ္း ငါတုိ ့ျပန္ၾကေတာ့မယ္
ျဖစ္ခဲ့သမွ်
အတိတ္လို ့မသတ္မွတ္ေၾကး
ငါတုိ ့နဲ ့မေ၀းရာ
သူတုိ ့ကုိထားခြင့္ေပးၾက
ရင္ခြင္ရဲ ့သတ္မွတ္ရာ
ငါတုိ ့ရဲ ့ေသြးသားနဲ ့အတူယူခြင့္ျပဳ
အဲ့လိုခ်စ္ၾကမယ္။
(ခ်စ္စရာေကာင္းေသာသူငယ္ခ်င္းခ်စ္သူမ်ားသုိ ့အမွတ္တရ)
(မင္းျငိမ္)။

အထိအၾကဳံ

လြမ္းတယ္
ဒီအခ်ိန္ ဟုိတုန္းကရြာေလး အိပ္ေပ်ာ္ေနေရာေပါ့
ငါ့ခ်စ္သူမ်ားရွိရာ
ငါ့ ကုိယ္လုံတီးမ်ားကို ျဖစ္ထြန္းေစရာ
ေရကန္အသင့္ ၾကာအသင့္ လြတ္လပ္မွဳ ့မ်ား
ေနညိဳခ်ိန္ ထမ္းခဲ့ရေသာ အိမ္မက္မ်ား
ငါနဲ ့ငါ့ကုိ တစ္သားတည္းျဖစ္ေစခဲ့တာလည္း
ငါ့ရြာေလးေပါ့။
ေကာက္သစ္လည္းေပၚခဲ့
ေမ်ာက္ျဖစ္ေအာင္လည္းေအာ္ခဲ့
ရြာဦးေက်ာင္းဆုိလည္း ရြာဦးေက်ာင္း
စာသင္ေက်ာင္းဆုိလည္း စာသင္ေက်ာင္း
အေမးအေျဖၾကမ္းခဲ့ဖူးတယ္လို ့
ဆရာေတြျပန္ေျပာျပရာ
ဒီညွဳိ ့ညွဳိ ့မွဳိင္းမွဳိင္း ရြာေလးမွာေပါ့့။
အလယ္လြန္ ေနာက္က်လည္း
ေကာက္ရုိးေမြ ့ယာေတြက
ငါ့ကုိေႏြးေထြးေစခဲ့။
အဘုိးနဲ ့အဘြား
သူတုိ ့နဲ ့လမ္းသလားခဲ့တာလည္း
လြမ္းတယ္။
ေခ်ာင္းရုိးတစ္ေလွ်ာက္
ရြာလုပ္ ကႏူးေလွနဲ ့
ေတြ ့ကရာငါးကုိ
လိုက္မွ်ားခဲ့ဖူးတယ္။
၇ႏွစ္သားအရြယ္ကတည္းက
အိမ္ေျပးခဲ့ဖူးလုိ ့
၀ရမ္းေျပးဖုိးသိန္းလို ့
တြင္ခဲ့တာလည္း
လြမ္းတယ္။
ကမၻာႀကီးပူေႏြးလာတယ္လုိ ့
ပညာရွင္ေတြေျပာၾကတာၾကားရေတာ့
ရြာကန္ၾကီးေအာက္က
ကုကၠဳိလ္တန္းလည္း
အရင္လုိ
ေအးျမျမျဖစ္ပါအုံးမလား စုိးရိမ္တယ္။
ဘာသာတရားနဲ ့ရွင္သန္ခဲ့သလုိ
ေလာကပါလအားလည္း ေသြးသားလုိလည္ပတ္ခဲ့ရာ
ငါ့ရြာေလး
ဒီအခ်ိန္အိပ္ေပ်ာ္ေနေရာေပါ့
လြမ္းတယ္။
(မင္းျငိမ္)။

အေျခခံ

မသိစိတ္ႏွစ္ခုကုိ
ပစ္တဲ့ျမွားတစ္စင္းလုိတယ္ဆုိရင္
အဲ့ဒါ ေသခ်ာျခင္းပဲ
ငါ့ဘက္က ကမၻာေျမအတုိင္းက်င့္ရင္
သူ ့ဘက္ကလည္း ပန္းသီးေၾကြျပမွာေပါ့
တစ္ခုပဲ
ငါ့ဆြဲအားကုိ
ငါယုံၾကည္ဖုိ ့(လုံး၀)လိုတယ္။
လမ္းတစ္ခုရဲ ့အေျခခံက
လြယ္ကူေခ်ာေမြ ့ေစဖုိ ့ဆုိေပမယ့္လည္း
ေပးဆပ္ရတဲ့ အရင္းအႏွီးက ၾကီးတယ္။
ဒီလိုဆုိရင္
ငါ့ရဲ ့ေျပရာေျပေၾကာင္းအတြက္ဆုိရင္ေကာ?
သိတယ္
က်င့္ၾကံရမယ့္လမ္း
ပန္းမဟုတ္ဘူးဆုိတာ
(မင္းျငိမ္)။